همانطور که از نام آن مشخص است پل فولادی یا فلزی به پلی گفته می شود که قطعات آن از فولاد ساخته شده است. ساخت قطعات پل فولادی در کارخانه انجام می گیرد. فولاد یا آهن به دلیل استحکام کششی بالا، تحمل فشار زیاد، قابلیت خم شدن بدون ترک و شکستگی به طور گسترده در ساخت پل استفاده می شود.
برخی از خواص مهم پل های فولادی عبارتند از:
- در مقایسه با پل های بتنی سبکتر هستند و می توان پل هایی با دهانه بلندتر ساخت.
- تولید قسمتهای اصلی و سنگین در کارخانه و انتقال و مونتاژ سریع به محل احداث پل.
- طراحی و ساخت پل هایی با مناظر خیره کننده و زیبا متناسب با چشم انداز اطراف امکان پذیر است.
- امکان بازرسی آسان برای تعمیر، تقویت و بازسازی وجود دارد. همچنین قابل بازیافت هستند.
اجزای اصلی پل فولادی
- عرشه : عرشه بخشی از پل است که افراد می توانند از روی آن عبور کنند. عرشه وظیفه دارد بارهایی را که از سمت افراد یا وسایل نقلیه متحمل می شود به فوندانسیون انتقال دهد.
- یاتاقان : این بخش از پل وظیفه توزیع بار به بخش های دیگر را بر عهده دارد. در واقع تمام بارهایی که به عرشه وارد می شوند از طریق یاتاقان به بخش های زیرین پل منتقل می شوند.
- پایه : پایه یک ستون بتنی آرمه است که در داخل زمین قرار می گیرد و به عنوان تکیه گاه برای پل عمل می کند. فاصله بین پایه ها به شکلی محاسبه می شود که بتوانند از سازه ای که روی آنها قرار می گیرد پشتیبانی کنند.
- تکیه گاه یا کوله پل : تکیه گاه پل یک سازه عمودی است که در بخش های انتهایی پل قرار دارد و برای افزایش استحکام زمین پشت پل به کار می رود. این سازه تقویت شده برای تحمل فشارهای جانبی شدید به کار می رود. (جهت مطالعه بیشتر به سازه فلزی مراجعه نمایید)
انواع پل فلزی
- پل قوسی ( Arch Bridge): نوعی پل است که در قسمت انتهایی دارای تکیه‌گاه‌هایی به شکل قوس منحنی است. پل قوسی، وزن خود پل و بارهای وارده به آن را به تکیه‌گاه‌ها منتقل می‌کند. یک پل راه آهن با استفاده از چند پل قوسی در کنار هم ساخته می شود. با این حال پل های قوسی سازه‌های اقتصادی هستند که امروزه کاربرد زیادی دارند.
- پلهای کابلی: در ساخت پلهای کابلی ، همانظور که از نامش پیداست، مسئولیت تحمل کشش برعهده کابلها میباشد. پلهای کابلی به دو دسته کلی تقسیم میشود: پلهای کابلی معلق: این پلها در مسافتهای بیشتر از ۳۰۰ متر صرفه اقتصادی داشته و حداکثر تا مسافت ۳۰۰۰ متری نیز قابل طراحی میباشند. جهت سبک تر و مقرون به صرفه تر بودن در ساخت عبورگاه این نوع پل می‌توان از مصالح فولادی نیز استفاده کرد. پلهای کابلی ترکه ای: در قسمت عبورگاه این پلها از سازه های بتنی استفاده میشود و برای مسافتهای بین ۱۰۰ الی ۷۰۰ متر طراحی می‌شوند.
- پل های معلق: عرشه پل بوسیله کابل‌های مهاری روی مهار قائم آویزان میباشد. اجزای سازه ای پایه یک سیستم پل معلق شامل خرپاها/ شاه‌تیرهای سخت‌کننده، کابل‌های مهاری اصلی، برج‌های اصلی و مهار کابلها در هر انتهای پل میباشد. کابل‌های اصلی بین برج‌ها معلق بوده و در نهایت به مهارهای انتهای پل یا خود پل وصل می‌شوند، مهارهای قائم، وزن عرشه و ترافیک روی آنرا تحمل می‌کنند.
- پل های خرپایی: یک خرپا مانند یک ستون عمل می‌کند در حالی که المان‌های آن اساسا تحت اثر نیروهای محوری هستند. در علم مکانیک، خرپا عموما به عنوان سازه‌ای با اعضای دو نیرویی (کشش یا فشار) متصل به هم که واحدهای مثلثی شکل را تشکیل می‌دهند، تعریف میشود. المان‌ها در الگوهای مثلثی شکل کنار هم قرار می‌گیرند و نیروها تنها در نقاط انتهایی دو سر المان و در مجاورت با المان‌های دیگر در محل مفاصل، وارد میشود.
- پل ساده: شمار زیادی از پلهای پیاده راه ها و پل هایی که بر روی رودخانه های کم عرض ساخته شده‌اند، از نوع پل های ساده بوده که مدل ساده شده آن ها مشابه یک تیر دو سر مفصل می باشد. از نظر ساختاری، این پلها پیچیدگی خاصی ندارند.
- پل قوسی: پل قوسی سازه‌ای می باشد که بارهای وارده را در جهت موازی با محور تقارن خود تحمل می نماید. ستون های پل قوسی در دو انتهای قوس پل قرار گرفته است. و بارهای وارده را به زمین منتقل می نماید. پل قوسی هم به شکل یک دهانه و هم به شکل چند دهانه با چندین قوس و ستون های مابین ساخته می شود.
بدون دیدگاه